Natuurlijk zijn er momenten waarop ook ik geen enkele motivatie meer heb. Dan zijn er gelukkig leuke stageherinneringen...
Eind november-begin december liep ik 2 weken stage in het 6de leerjaar. De stage was er ééntje met ups en downs - waar ik openbaar niet zoveel over kan vertellen - . De problemen hadden echter niets te maken met mijn stageklas of lieve mentor.
Het 6de leerjaar was toch wel een kleine "schok".Vorig jaar stond ik in het vierde, waar de leerkracht nog steeds gezien wordt als de "alwetende". Kinderen kijken er naar je op. In het zesde werd me al snel duidelijk dat de leerkracht vaak uitgedaagd wordt. De leerlingen aanvaarden niet zomaar wat je zegt, ze zijn mondig. Toch vond ik deze stage leuk: ik vond het fantastisch om "discussies" te kunnen volgen tussen de leerlingen, hen zelf te laten nadenken én me te laten verbazen door hun uitgebreide kennis.
Na twee weken viel het afscheid mij dan ook bijzonder zwaar. De stage was nogmaals een bevestiging geweest dat ik anderhalf jaar geleden wel degelijk voor de juiste richting koos.
De kinderen stuurden mij niet zomaar weg: ze gaven me allerlei lieve briefjes. Als ik het tijdens het blokken eventjes niet meer zie zitten neem ik die briefjes even bij mij. De perfecte motivatie om door te gaan.
![]() |
| Enkele van de briefjes die ik kreeg bij het afscheid van mijn stageklas. |


Geen opmerkingen:
Een reactie posten