Het idee om een eigen blog te beginnen speelde al langer in mijn hoofd. Maar waar moest ik dan over schrijven? Bloggen blijft in ons Belgenlandje toch nog steeds een taboe. Toegegeven: ik was ook bang. Bang om uitgelachen te worden door andere studenten.
Als bij wonder kwamen de lectoren op school op het idee om ons allemaal te verplichten om te gaan bloggen. Hoera. Daar gingen we dan: samengepropt in een lokaaltje, allen achter de computer. Gezellig samen bloggend.
Veel studenten mopperden erop los: wat was het nut van een eigen blog? We zijn toch maar studenten? Dat is hun recht, natuurlijk. Tijdens de blogsessie werd ik alleen maar vrolijker. Eindelijk een excuus om een deeltje van mijn leven schaamteloos op internet te gooien. Heerlijk.
Schrijven is een passie van mij. Dat begon al toen ik nog een klein meisje was. Talloze gedichtjes schreef ik, afgewisseld met nota's in de agenda van mijn knuffelbeerleerlingen. Ook op school kreeg ik vaak complimentjes: ik bleek een goede schrijfster. Meer dan eens werd mijn werkje in de klas aan het prikbord gehangen, of gepubliceerd in de schoolkrant. Stiekem vond ik dat natuurlijk wel heel leuk.
Mijn leerkracht Nederlands in het middelbaar probeerde dan weer om mij in de richting van de journalistiek te duwen. Toegegeven: dat leek me geen slecht plan. Toch was er een richting die ik nog veel liever wilde doen. Meer uitleg hoef ik niet te geven.
Toch vind ik het bijzonder leuk dat ik nu mijn passie voor schrijven én lesgeven een beetje kan bundelen. Waarschijnlijk zal ik niet dagelijks, misschien zelfs niet wekelijks bloggen... Toch weet ik dat deze blog er is, en dat ik mij kan uitleven als ik daar zin in heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten